Natuurlijk lever jij graag goed werk af. Liefst foutloos en op tijd. Gewoon spot on. Dat is natuurlijk een hartstikke mooi streven. Totdat het doorslaat in perfectionisme.
Onderdeel van onze sollicitatieprocedure is het afnemen van een competentietest. Vaak geven mensen aan dat ze “perfectionistisch” zijn. Maar ja, wat is dat nu eigenlijk. Streef je dan perfectie na of ben je echt een perfectionist. Wij doken er na afloop van een recent kennismakingsgesprek met een kandidaat even in.
Waar ligt nu de scheidslijn? Wanneer sla je door in perfectionisme? Dit wordt beschreven in het boek ‘Waarom perfectionisten zelden gelukkig zijn’ van Chantal van der Leest. Op intermediair.nl vonden wij een pakkend interview met deze auteur. Het hele artikel vind je hier.
‘Bij perfectionisme leg je de lat zo hoog voor jezelf en laat je daar zoveel van je eigenwaarde van afhangen, dat je juist het tegendeel bereikt. Je gaat allerlei overdreven of zelfs overbodige dingen doen. Daardoor is het eindresultaat niet perfect maar vaak slechter. Jezelf voor uitdagingen stellen en streven naar perfectie is echt iets anders dan lijden aan perfectionisme.’
Uit onderzoek blijkt dat, met name in westerse landen, vormen van perfectionisme toenemen. Zeker onder jonge mensen. Dat komt door een aantal duidelijke factoren. Bijvoorbeeld door de toenemende druk op prestaties in onze prestatiemaatschappij, inclusief de akelig grote rol die social media hierin speelt. Die zich laat kenmerken door een model waarin de sociaal-economische positie van elk individu is gebaseerd op zijn of haar verdiensten (meritocratie). Er heerst in onze samenleving continu de druk om te winnen, kijk maar hoe teleurgesteld en negatief Nederland was de eerst dagen van de Olympische spelen.
Vergeet ook niet de rol die opvoeders spelen. Opvoeders hopen op een perfect en zorgeloos leven voor hun kind en proberen teleurstelling en conflicten te voorkomen. Maar dat staat natuurlijk haaks op de maatschappij waar perfectie niet bestaat.
Dit doet ons ook weer denken aan het boek ‘Het Dertigersdilemma’. Hierin wordt de impact van de toenemende keuzemogelijkheden die je krijgt toegelicht. Het levert keuzestress op. Want het kiezen wordt steeds moeilijker en de kans op het maken van een foute keuze wordt daarmee steeds groter. En dan worden die keuzemomenten ook steeds verder naar voren gehaald. De druk om te streven naar perfectie wordt zo al op jonge leeftijd meegegeven.
Het kan zijn dat jij zelf helemaal geen problemen hebt met jouw perfectionistische trekjes. Dat je niet bij iedere deadline twijfelt of je werk wel goed genoeg is. Dat je niet steeds alle kansen aan je neus voorbij laat gaan omdat je jezelf toch nooit goed genoeg vindt. Maar perfectionisme kan ook een enorme belemmering zijn. Het kan je zelfs (faal) angstig maken. En als dat het geval is, duik dan zeker even in dit boek. Misschien helpt het je de lol van het leren en dus het maken van fouten weer in te zien.
